Pagina's

zondag 22 april 2012

Mijn verwerkingsquilt in maak ... A.S. van Seu Dailey

Kiekeboe….Ik ben er nog,

En geniet tussen alle therapieën door steeds van al jullie prachtige werken, en verhalen die op jullie blogs verschijnen.

Helaas door alle verwerking en emoties is er bij mij nog  niet de energie om een reactie te posten op jullie logjes, deze heb ik op het moment hard nodig om mijn hoofd rustig te maken, want daar gaat wat door! Maar dat  gaat zeker wel weer goed komen door de tijd, dat is een van mijn doelen.
Na 4 maanden van intensieve therapie,  klim ik met hele kleine stapjes de berg omhoog, en ik weet nu dat ik tussendoor mag rusten … en als de berg te stijl is mag ik ook even terug of hulp vragen…dat voelt prettig. Eerder was het of alles of niets bij me. Ik liet als een droogloop mat over me lopen, weigerde nooit als me wat gevraagd werd, wrong me in alle bochten om te voldoen aan alles en iedereen, en van me afbijten als ik het ergens niet met eens was durfde ik niet uit angst om mensen/ vrienden te verliezen.Echt ... er zijn vriendinnen  waarvan ik dacht dat de vriendschap héél echt was, ze lieten me zonder echte rede als een baksteen vallen op het moeilijkste moment, gelukkig al is het maar op een paar vingers te tellen ECHTE vrienden heb ik en daar ben ik super dankbaar voor!!!
(Er is er eentje in Kessenich waar ik alle uren van de dag terecht kan!!!)
Ook voor mijn 3 prachtige meiden , mijn man ,mijn zus en familie heb ik diep respect zoals ze me steunen en opmonteren.
XXX Dank je allemaal uit het diepst van mijn hart! XXX
Ik heb/had een rugzak die ik in +/- 32 jaar zo vol heb gestopt, dat hij ondraagbaar is/was geworden door de tijd. Maar ben er nu sinds vorige week achter waarom ik zo een onnoemelijk slecht zelfbeeld, en zo weinig eigenwaarde en zelfvertrouwen heb.
Het is rond mijn 10de-11ste  jaar begonnen door pesten, en door dit voorval en natuurlijk wel meerdere heftige gebeurtenissen door de jaren heen, kan ik niet meer van mezelf houden. Mezelf steeds straffen en tekort doen, daar kick ik op. Mijn spiegelbeeld kan ik NIET zien. Dus ik moet nog een hoop verdriet en werk verzetten voor ik er ben. Toch, de grootste stap heb ik wel mooi zelf gezet, Ik heb hulp gevraagd en toegegeven dat ik het alleen niet kan.(Schouderklopje voor mezelf)
Dit is straks ook beter voor mijn fibromyalgie, want stress en spanning maken de pijnen in mijn lichaam ondragelijk, waardoor ik als 42 jarige functioneer als een hoog bejaarde. Als het emotionele is opgekrikt, ga ik revalideren in of Hoensbroek of Eindhoven … dat is zorg voor later. Voor nu kan ik hiervoor hulp vragen via de revalidatie in het ziekenhuis Weert, wat ook weer een steun is waardoor ik hierin niet alleen sta.
Gelukkig  geven de lapjes me tussendoor nog steeds veel kracht en momenten van echte ontspanning. Dit had ik aan mijn therapeuten verteld, en naar aanleiding hiervan ben ik met een verwerkings/troost/doelenquilt gestart op hun aanraden.Hier leer ik durven-de stofkeuze,daarin moest altijd alles kloppen en dat heb ik losgelaten, en mijn perfectie is ook sterk losgelaten zelfs met trillende handen heb ik toch doorgewerkt aan de blokjes, en mijn quilt is niet zo perfect als eerder maar toch ook zeker niet minder mooi ook dat is een prettig gevoel dat niet alles perfect hoeft.
De keuze is gevallen op de Antiek Sampler van Sue Daily, en ik kan jullie vertellen, dat ik al de nodige traantjes gelaten heb tijdens het steekjes zetten.  Op het gebied van doelen stellen(BVB.echt bewust tijd voor mezelf kiezen), heb ik ook veel steun aan het maken van deze quilt. Deze had ik niet meer, ik werd geleefd, stond s ’morgens op met de wildste plannen en na een paar minuten was er niets meer, maar ook hier haal ik nu gelukkig weer winst.
Ik leefde met een masker, naar de buitenwereld was er altijd een vrolijke, montere, opgewekte Elly … toch vanbinnen was ik stilletjes  aan het sterven van ellende en verdriet.
Dit logje heb ik geschreven op aanraden van mijn psycholoog, schrijven en delen kan erg opluchten volgens haar. En voor mezelf voelde nu mijn blog beter dan een schrift om het van me af te schrijven …te delen met jullie
Nu genoeg verteld, blijf allemaal doorgaan met mooie werken en verhalen op jullie blogs, en nog even een foto van mijn werk.


Tot snel weer
Freubelgroete-kus,
Elly